Over de aanslagen in Parijs van vrijdag 13 november 2015

Laat je niet uit afschuw meeslepen door de nationale eenheid!

Wereldwijde proletarische revolutie of kapitalistische doodskist!

Honderddertig doden en talloze gewonden, getraumatiseerd voor het leven door de afgrijselijke nachtelijke gebeurtenissen in Parijs afgelopen vrijdag 13 november 2015. Deze afschuwelijke feiten vonden die nacht plaats op slechts een paar honderd meter afstand van de krant Charlie Hebdo, waar eerder de cartoonisten Cabu, Charb, Wolinski, Honoré en Tignous omkwamen. En het gebeurt vlak nadat 240 Russische toeristen door Al Qaeda en/of IS boven de Sinaï werden opgeblazen.

Dit soort actie van blinde terreur zal niet de laatste zijn. De groteske gebaren van de heersers: “sluit de grenzen”, het afkondigen van de “noodtoestand” en de drie dagen van “nationale rouw” zullen niet voorkomen dat deze openlijk verklaarde oorlog zich verder zal uitbreiden.

Dit is geen amateuristisch terrorisme van “eenzame wolven” meer, maar een guerrillaoorlog achter de frontlinies van de oorlog tussen verschillende kapitalistische staten, grote en kleine, wat hun ideologie ook is: “democratisch” “verdediging van de beschaving tegen het barbarendom”, jihadisme (heroprichting van het Kalifaat), of nationalistisme (pan-arabisme of panturkisme).

Dit is niet een oorlog tussen de Islamitische Staat (IS) en het Westen (inclusief Rusland), tussen aan de ene kant het “barbarendom” en aan de andere zijde “beschaving”. Al deze “beschavingen”, ongeacht hun religie en hun mate van ontwikkeling, hebben allemaal het bloed aan hun handen: dat van hun talloze onschuldige slachtoffers.

We moeten ons niet laten misleiden door de mythe van een nieuwe godsdienstoorlog op wereldschaal (het christendom tegen de Islam, soennieten tegen sjiieten, boeddhisme en hindoeïsme tegen de islam, enz.), ook al wordt deze boodschap doorlopend verspreid door de media via macabere beelden (onthoofdingen, opblazen van de ruïnes van Palmyra en de kruisiging van zijn archeoloog). Dat alles wordt gedaan om de uitgebuite en onderdrukte massa’s in te prenten dat de huidige oorlog een “kruistocht“ zou zijn van de “democratie” tegen “de nieuwe barbaren” of een ”heilige oorlog" van in ellende wegzakkende massa’s in islamitische landen tegen “de kruisvaarders”.

De imperialistische oorlog is een alomtegenwoordig gegeven in een wereldwijd systeem in crisis: uitzichtloze economische crisis, ecologische crisis van het kapitalistische milieu, massale vluchtelingenstromen (aangewakkerd door oorlog of milieurampen), uiteenvallen van de zwakste staten, herhaaldelijke burgeroorlogen in het Midden-Oosten, Afrika, Centraal-Azië (Afghanistan, Chinees Turkestan).

Na de Amerikaanse interventie in Irak in 2003, verlopen de geopolitieke grenzen in het Nabije en Midden-Oosten – van beide kanten – met het geratel van kalasjnikovs en het exploderen van bomgordels, met onthoofdingen door het zwaard van de Jihad, met drones en massale bombardementen tegen burgerbevolkingen (de staat van Erdogan tegen de Koerden, de Russen, Iraniërs, Fransen, Britten en Amerikanen tegen IS in Syrië en Irak, Saoedi’s tegen “sjiitische” pro-Iraniërs in Jemen). Zoals in de laatste wereldoorlog en de oorlog in Vietnam, zijn vooral onschuldige burgers het slachtoffer.

De oorlog raast over de wereld en maakt de aarde tot een ware hel. En allemaal zijn ze verantwoordelijk: de kleine en de grote staten, of staten in wording evengoed, ongeacht hun ideologie, ook al verbergen ze allen hun imperialistische oorlogsdoelstellingen onder religieuze of “democratische” fraseologie, – vooral niet lachen! – “humanitarisme” tegen het “terrorisme“ (van Poetin tot de Iraanse ayatollahs, waarvan het logo de strop is).

De dood raast nu overal rond, niet alleen in Parijs, Zuid-Beiroet, boven de Sinaï. Er is geen plek op aarde die niet in twee decennia zal zijn uitgegroeid tot een “strijdtoneel” van militaire operaties met een vermenigvuldiging van plaatselijke conflicten.

Het zou een overwinning betekenen voor het terrorisme en de “democratieën” of van de kapitalistische dictaturen (China, Rusland) als deze aanslagen beschouwd worden als een uiting van een ideologische oorlog. Alle deze staten, groot of klein of in wording (zoals IS) zijn en blijven kapitalistische staten. Hun doel is om door oorlog hun nationale Kapitaal te behouden, te versterken of te ontwikkelen. Achter hun Bijbel of Koran gaan de wetten van het kapitalisme schuil: moordt totdat je al je tegenstanders of concurrenten hebt geëlimineerd; gij zult uw vijanden liefhebben als jezelf als ze zich hebben overgegeven of zullen knielen richting de “Mekka’s” van het Kapitaal door het aanvaarden van de heilige wetten van het Kapitaal (privé-eigendom, handelseconomie, schepping-vernietiging van de Natuur-Koopwaar).

Nogmaals, in alle landen die getroffen zijn door deze terreurdaden is het praatje – net als na de aanval op Charlie Hebdo – dat van de “nationale eenheid”, de “heilige eenheid”.

Het proletariaat, per definitie de anti-nationale universele klasse (“de proletariërs hebben geen vaderland”) kan slechts één antwoord geven: de veralgemeende klassenstrijd, vervolgens (wellicht ooit) een klasseoorlog tegen alle vormen van kapitalisme, ongeacht hun etiketten, op alle klassenfronten, tegen het kapitaal en zijn bourgeoisie – grote of kleine, die in het pak van de City of in Jihad-gewaad, een drone besturend of zwaaiend met een Kalashnikov.

Slechts een wederopleving van het internationale proletariaat kan de triomf van nationale eenheid op alle oorlogsfronten voorkomen. De heilige eenheid om de “natie” te “redden”, kan slechts uitlopen op het samenvallen van de voordurende plaatselijke oorlogen tot een wereldwijd conflict.

Het aanvaarden van de nationale eenheid, in Frankrijk of elders, betekent het aanvaarden van een door het kapitalisme geprogrammeerde dood. Degenen die er aan meedoen staan als schapen klaar om zich door het offermes van het kapitaal te laten kelen. Ze doen er goed aan om alvast hun eigen uitvaart te regelen.

Het tegenwoordige proletariaat is geen mythe, noch een overblijfsel van een roemrijk verleden. Morgen zal het zijn stem moeten laten horen. De dag waarop dat gebeurt, zal het luid en duidelijk verkondigen dat alle huidige en toekomstige slachtoffers van deze laaghartige aanslagen door het Kapitaal in de kleren van het jihadisme hun klassengenoten zijn. Evenzo zal het alle slachtoffers eren van de bombardementen in Syrië en Irak, die vooral arbeiders zijn, omgekomen door de bommen van het bloedige Assad-regime, door de bommen van de Amerikaanse, Britse, Franse, Russische en Turkse staten.

Het proletariaat zal ze op een dag "wreken”, niet door vast te houden aan de heilige eenheid, maar door – tegen hoge kosten – een einde te maken aan de heerschappij van het Kapitaal in alle landen, en een rechtvaardige en vreedzame samenleving tot stand te brengen voor allen die nu onderdrukt en uitgebuit worden, een wereld zonder naties, zonder grenzen en zonder permanente oorlog, een wereld die niet langer geregeerd wordt door de “oorlog van allen tegen allen”.

Karlchen, 14 november 2015.

(Vertaald uit het Frans door F., 16 november 2015)