Vlugschrift over de gevechten in Frankrijk (in België verspreid)

Hieronder publiceren wij het vlugschrift dat de kameraden van Controversen in België hebben verspreid op plaatsen en momenten waarop een echo van de bewegingen in Frankrijk, en de lessen die daaruit te trekken zijn, een nuttige uitwerking kunnen hebben.

België : ACHTER DE COMMUNAUTAIRE CRISIS STAAT DE SOCIALE CRISIS

WE MOETEN DE LESSEN TREKKEN UIT DE BEWEGING
IN Frankrijk OM DE KOMENDE GEVECHTEN
VOOR TE BEREIDEN

Al sinds 146 dagen kletsen ons de nationale media de oren van de kop met verhalen over politici die niet in staat zijn om een regering te vormen. In deze tijd, sinds de verkiezingen van 13 juni dit jaar, is er niets veranderd: Aan het einde van de maand is het nog even moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen; de werkloosheid neemt verder toe; de toekomst van de jongeren wordt steeds onzekerder en de tewerkstelling steeds meer precair.

Terwijl men meende te hebben verstaan dat hieraan een eind zou komen, blijkt dit allemaal nog niets voor te stellen in vergelijking met de bezuinigingsmaatregelen die ons te wachten staan. De bourgeoisie is vastbesloten om de arbeiders voor een crisis te laten opdraaien waarvoor deze niet verantwoordelijk zijn, en om 25 miljard euro te
vinden om het overheidstekort mee op te vullen dat de redding van de banken achterliet.

Wanneer vandaag niemand nog zal ontkennen, dat het programma van de NVA de belangen van de Vlaamse ondernemers vertegenwoordigt, mogen zich, in het zuiden van het land, de PS en Di Rupo nog steeds in een grote populariteit verheugen. In Griekenland en Spanje zijn het evenwel “socialistische” regeringen die hun soberheidsmaatregelen hebben opgelegd.

Na deze twee landen was het de beurt aan Frankrijk, en intussen ook aan het Verenigde Koninkrijk. Morgen zullen de arbeiders in België met bezuinigingsmaatregelen geconfronteerd zijn en de strijd moeten opnemen. Maar er is nog niets verloren, en er valt nog alles te winnen, wanneer er profijt getrokken wordt van de gevechten die sinds enkele maanden in de republiek van Sarkozy gevoerd zijn.

De sociale bewegingen in Frankrijk

Na twee maanden komt de nederlaag op het vlak van de economische gevechten tegen de pensioenhervormingen steeds duidelijker naar voren. Toch is daarom de beweging niet minder voorbeeldig, want we moeten al tot in 1995 terugkijken, om een mobilisatie van een dergelijke omvang en duur te vinden. Zij vormt daarmee een uitstekende kritische basis om te proberen lessen te trekken over de passende wijze om de strijd te voeren.

Over deze beweging spreken, betekent in de eerste plaats om van de blokkade van belangrijke industriële sectoren te spreken, zoals bij de olieraffinaderijen. In feite is het enige dat de bourgeoisie kan terugdringen een arbeidersoffensief dat de bourgeoisie nog duurder komt te staan door de stilstand van haar industrie. De kracht van dit offensief wordt gekenmerkt door het vermogen van de gemobiliseerde sectoren om de staking snel uit te breiden, doordat massale delegaties van fabrieksarbeiders naar andere fabrieken en naar alle mogelijke sectoren worden uitgezonden, om de bourgeoisie tot opgeven te dwingen. Jammer genoeg ontbrak tijdens de bezetting van de olieraffinaderijen precies een dergelijke poging tot uitbreiding van de strijd. We kunnen er ons dus niet mee
tevreden stellen “de slag om de ideeën” gewonnen te hebben, zoals een verantwoordelijke van de CGT bij “Grandpuits” na heropname van het werk verklaarde.

De gewelddadige ontruiming van de olieraffinaderijen en de industriële zones door de CRS op orders van de staat stelt ook de vraag naar de zelfverdediging en de wijze waarop tegenover een staatspolitie op te treden, die tot op de tanden toe bewapend is.

Over deze beweging spreken, betekent om van de arbeiders te spreken die in talrijke Franse steden ertoe besloten hadden om verder te gaan dan eenvoudigweg de Algemene Vergadering op de werkplek te volgen, doordat ze actief aan beroepsoverschrijdende Algemene Vergaderingen deelnamen, die het vakbondskader overstijgen, en arbeiders,
werklozen, studenten, gepensioneerden en uitzendkrachten op dezelfde plek samenbrengen.

De poging om een betere coordinatie tussen de de beroepsoverschrijdende Algemene Vergaderingen te bewerkstelligen, die door de nationale bijeenkomst vandaag (6 november) in Tours wordt ondernomen, moet worden verwelkomd. Desalniettemin is het noodzakelijk om een werkelijke veel massalere deelname aan deze Algemene Vergaderingen wordt bewerkstelligd: zij moeten niet alleen georganiseerde militanten vertegenwoordigen, maar het geheel van de strijdende arbeiders.

Bovendien moeten we de belangrijke mobilisatie van scholieren en studenten naar voren halen, die zich niet alleen als categorieën hebben gemobiliseerd, maar als integrerend bestanddeel van de arbeidersklasse, solidair met hun ouderen. Zij zijn zich ervan bewust dat deze hervorming arbeidsplaatsen vernietigt, en daarmee de werkloosheid, die hen al massaal treft, nog verergert. Ook moeten we de uitingen van internationale solidariteit naar voren halen, in de eerste plaats aan de kant van de arbeiders in België. Hoewel de soberheidsmaatregelen in alle Europese landen met enkele maanden tijdsverschil worden ingevoerd, worden ze overal door de zelfde gewelddadigheid gekenmerkt.

UITBREIDING EN ZELFORGANISATIE:
TEGEN DE AANVALLEN VAN DE UITBUITERS KUNNEN DE
ARBEIDERS ALLEEN OP EIGEN KRACHT REKENEN

LATEN WE VANAF NU ONZE GEVECHTEN VOORBEREIDEN !

Controversen – Forum voor de Internationalistische Communistische Linkerzijde: www.leftcommunism.org

06-11-2010 – Bijlage bij Controverses nr. 3 (Frans) – Niet op de openbare weg werpen