Laten we onze strijd in eigen hand nemen!

Sinds onze stellingname over de sociale strijd in Griekenland (http://www.leftcommunism.org/spip.php?article152) is Controverses op de been gekomen om actief aanwezig te zijn in de bewegingen die sindsdien tot ontwikkeling kwamen, overal waar onze bescheiden krachten dat mogelijk maakten. Dit gebeurde in verschillende vormen: middels het samenstellen van vlugschriften, door mondelinge tussenkomsten in discussies, het oproepen tot algemene vergaderingen op het werk en in de manifestaties, het oproepen tot uitbreiding en zelforganisatie van de strijd, door de verkoop van ons tijdschrift, enzovoort. We hebben dat zoveel mogelijk gedaan in samenwerking met andere revolutionaire groepen en individuen. Hieronder publiceren we de meest recente versie van het laatste vlugschrift dat we verspreid hebben in de manifestaties die de laatste weken in Frankrijk zijn gehouden:

Werklozen, gepensioneerden, bestaansonzekeren, arbeiders, scholieren, studenten:

LATEN WE ONZE STRIJD IN EIGEN HAND NEMEN!

Deze of een andere regering biedt geen andere oplossing dan
het verder opvoeren van onze uitbuiting!

De regering Sarkozy wil de minimale pensioengerechtigde leeftijd van 60 naar 62 jaar en later verleggen, maar sinds enkele weken doen de vakbonden alsof ze daar tegenin gaan om de woede van de arbeiders onder controle te houden, terwijl ze deze ‘hervorming’ in beginsel al hebben aanvaard. Hoewel de wet op het punt staat te worden gestemd in de Senaat, wordt op straat de onvrede uitgeschreeuwd: het aantal deelnemers wordt steeds groter in de betogingen in heel Frankrijk. Stakingen breken uit in meerdere sectoren en worden steeds vaker verlengd: in de olie-industrie, in het onderwijs, bij de posterijen enzovoort.

Scholieren en studenten begrijpen dat de wereld plotsklaps verandert; dat ze een leven in ellende tegemoet gaan en dat ze steeds harder en langer zullen moeten werken voor miserabele pensioenen. Ze hebben zich bij de beweging aangesloten, wat van cruciaal belang is voor de krachtsverhouding tussen de bourgeoisie en het geheel van de arbeidersklasse omdat, na deze bezuinigingsmaatregelen, er nog vele andere komen gezien vanwege de onherstelbare crisis waarin het kapitalisme afglijdt.

Deze zoveelste aanval op onze levensomstandigheden (de hervorming verlengt met twee jaar – en voor sommigen met meer – de duur van de kapitalistische uitbuiting et versterkt de concurrentie onder ons om nog werk te vinden) is geen bijzondere Franse aangelegenheid: in juli voerde de ‘socialistische’ regering in Griekenland eenzelfde soort van hervorming door. Ook daar liet de arbeidersklasse op straat en in stakingen haar vastbeslotenheid zien. Twee weken geleden was het de arbeidersklasse in Spanje die ferm manifesteerde tegen haar bourgeoisie en afgelopen zaterdag waren het Italiaanse arbeiders die in een manifestatie in Rome hun onvrede uitten: (zie http://www.leftcom.org/it/images/activities)

Door de rampzalige toestand van het kapitalisme wordt geen enkel land gespaard en iedere regering wordt ertoe gedreven om de loonafhankelijken te laten betalen voor de gevolgen van de crisis, zoals Groot-Brittannië, België en nog andere landen al doen. Een ‘socialistische’ regering of zelfs een ‘(ultra) linkse’ verandert daar niets aan (zoals de bezuinigingsmaatregelen van de ‘socialist’ Zapatero in Spanje laat zien). In Barcelona aarzelden demonstranten niet om in het centrum van de stad een bank te bezetten. De arbeidersklasse moet alle beloften wantrouwen, waar die ook vandaan komen, van de PS, de PCF, of de NPA. Zij moet ook en vooral onderhandelingen en discussies achter gesloten deuren tussen vakbonden, ondernemers en regering verwerpen. Het gaat er nu om dat de arbeidersklasse de controle over haar strijd herovert door gekozen stakingscomités in te stellen die afzetbaar zijn door algemene vergaderingen, zoals zij tijdens de massabeweging in Polen in 1980 deed.

Een belangrijke strijd

Omdat de bourgeoisie gedreven wordt door de wetmatigheden van de economie om deze nieuwe aanval uit te voeren, kan alleen een vastbesloten en offensieve beweging, die haar nog duurder uitkomt door werkonderbrekingen in de industrie, haar verplichten een stap terug te doen. Daarom is het nodig een werkelijke krachtsverhouding op te bouwen in ons voordeel – zoals de werkonderbrekingen in de olieindustrie en het transport dat al doen – en de staking te veralgemenen door het sturen van massale arbeidersafvaardigingen van de ene fabriek naar de andere en in alle mogelijk sectoren om de bourgeoisie te laten buigen.

ALGEMENE VERGADERING AAN HET EIND VAN DE MANIFESTATIE

De strijd tegen deze maatregelen is nog lang niet gewonnen; we moeten nog harder strijden door de stakingen te veralgemenen en alle mogelijke acties te voeren. Mocht de Franse bourgeoisie overwinnen, dan staat de deur open voor een versnelling van nieuwe aanvallen op ons bestaansniveau.

Zelfs in het geval van een terugtrekking van deze wet, wachten we dan netjes op volgende onherroepelijk komende aanvallen? Gaan we verder met ons leven op te offeren om de kost te verdienen? Wanneer nemen we eindelijk onze toekomst zelf ter hand? We hebben een wereld te winnen, een andere maatschappij te scheppen. Laten we onmiddellijk een krachtsverhouding opbouwen door Algemene Vergaderingen te organiseren aan het einde van de manifestatie om met elkaar van gedachten te wisselen, verder te gaan dan een eenvoudige ‘wandeling’; om een dialoog op gang te brengen over de middelen van actie en ondersteuning, buiten de vakbondsinkadering om.

Controverses – Forum voor de Internationalistische Communistische Linkerzijde, 19 oktober 2010.